استادیار و عضو هیئت علمی دانشگاه عالی دفاع ملی، تهران، ایران.
چکیده
برقراری امنیت پایدار بدون کاربست حکمرانی امنیتی ممکن و میسر نخواهد بود. حکمرانی امنیتی، تنظیم فرایندها، سازوکارها و ابزارها برای نیل به امنیت است. کشورهای جهان برای دستیابی به امنیت (داخلی) خود، نوعی از حکمرانی امنیتی را پذیرفته‌اند و اجرای آن را در دستورکار خود قرار داده‌اند. جمهوری اسلامی ایران نیز مبتنی بر اصول و مبانی خود درحال اجرای نوعی حکمرانی امنیتی است که شامل تفاوت‌هایی بنیادی با حکمرانی‌های امنیتی متداول در جهان امروز است. بدون تردید پذیرش و پیاده‌سازی حکمرانی‌های امنیتی غیربومی، نمی‌تواند نتایج و ثمرات موردانتظار را به همراه داشته باشد. مسئله این مقاله، تبیین نشدن دلایل و چرایی قابل پذیرش نبودن الگوهای حکمرانی امنیتی غیراسلامی در کشور است. هدف این مقاله نیز تبیین نقدهای وارده به حکمرانی امنیتی غیراسلامی (اثباتگرا) است. یافتههای نویسنده بیانگر وجود نقدهایی جدی به حکمرانی امنیتی غیراسلامی (اثباتگرا) در حوزههای هستیشناسی، معرفتشناسی، روششناسی و انسانشناسی است که با مبانی فلسفی جمهوری اسلامی در تناقض است.
)