نظریه تعامل و تقابل بازی‌ها؛ بستری برای برتری راهبردی در جنگ‌های آینده

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 استادیار گروه مدل‌سازی ریاضی، شبیه‌سازی و بازی‌های راهبردی، دانشگاه عالی دفاع ملی، تهران، ایران

2 دکتری علوم کامپیوتر، دانشگاه عالی دفاع ملی، تهران، ایران.

3 دکتری ریاضی محض، دانشگاه عالی دفاع ملی، تهران، ایران.

چکیده

تعامل و تقابل بازی‌ها به‌عنوان یک عنصر حیاتی در دکترین نظامی مدرن پدیدار شده است به‌طوری‌که طیف وسیعی از فعالیت‌ها را از شبیه‌سازی‌های بازی جنگ تا عملیات واقعی در برمی‌گیرد. در این تحقیق، ما بر توسعه یک مدل مفهومی برای ارتقای توانمندی‌های یک ملت در این حوزه تمرکز کرده‌ایم. با استفاده از روش نظریه داده بنیاد کیفی، مصاحبه‌های نیمه ساختاریافته با 19 نفر از متخصصان در زمینه بازی‌های جنگ انجام شد. تحلیل داده‌ها منجر به یک مدل پارادایمی شامل شرایط علّی، پدیده مرکزی، استراتژی‌ها و برنامه‌ها، عوامل زمینه‌ای، شرایط مداخله‌گر و پیامدها شد. شرایط علّی کلیدی شناسایی شده شامل ظرفیت‌های داخلی، تهدیدها، میل به برتری، درگیری‌ها و ناآرامی‌ها و علل ذاتی و استراتژیک است. پدیده اصلی ارتقای توانمندی‌های جنگ بازی‌ها است. استراتژی‌ها و برنامه‌ها شامل توسعه منابع انسانی، عوامل سرمایه‌گذاری و اقتصادی، تأکید بر قدرت نرم، استراتژی‌های چندوجهی، جنگ غیرمتعارف، پیشرفت‌های علمی و فناوری و ارتقای توانمندی‌ها و ظرفیت‌ها در میدان نبرد است. عوامل زمینه‌ای شامل منابع انسانی، آگاهی و درک مشترک از مفهوم جنگ بازی‌ها، توسعه زیرساخت‌ها، نوآوری و خلاقیت، انعطاف‌پذیری و انطباق‌پذیری است. شرایط مداخله‌گر شامل عوامل فناوری، همکاری و مشارکت نظامی و امنیتی، رسانه، سایبری و شناختی، مذهبی و ایدئولوژیک، فرهنگی و اجتماعی، اقتصادی و سیاسی است. پیامدهای ارتقای توانمندی‌های جنگ بازی‌ها شامل افزایش امنیت ملی، موقعیت پایدارتر در ساختار قدرت جهانی، نتایج مثبت در حوزه‌های سیاسی، اجتماعی، فرهنگی، زیرساختی، اقتصادی و علمی است. این تحقیق یک چهارچوب ارزشمند برای درک عوامل پیچیده درگیر در ارتقای توانمندی‌های جنگ بازی‌ها و پیامدهای بالقوه آن‌ها ارائه می‌دهد.

کلیدواژه‌ها

فصلنامه نظریه پردازی
دوره 3، شماره 4
اسفند 1403
صفحه 129-162

فایل ها

هم رسانی

ارجاع به این مقاله

آمار